Pejzaż górski autorstwa znakomitego krakowskiego malarza, Henryka Sajdaka. Środek kompozycji oraz pierwszy plan został zajęty przez górski potok, oddany w kolorze intensywnie niebieskim, nad którym, po obu brzegach, wiszą wysokie czapy śniegu. Przez potok zostało malowniczo przerzucone drzewo. W tle las iglasty oraz daleki, zamglony szczyt górski. Niebo kremowo-szare.

Henryk Sajdak studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w okresie międzywojennym. Jego doświadczenie artystyczne, nabyte podczas studiów, a także chyba osobowość, pozwoliły mu na zatrzymanie się, wbrew obowiązującym zasadom, w konwencji dzieł młodopolskich, krakowskich malarzy modernistycznych. Stąd jego niezliczone widoki Krakowa, malowane przez całe życie, których tematem było ukochane miasto, z jednej strony wiernie oddające rzeczywistość, z drugiej zaś kreujące pewną nową jakość, baśniowy świat, magiczną „mgiełkę”.

Sajdak lubił stosować perspektywę powietrzną, polegającą na kreowaniu przestrzeni w obrazie za pomocą stopniowania kolorów. Użycie tego zabiegu jest widoczne w prezentowanym obrazie, gdzie im dalsze przedmioty, tym bardziej „mgliste” i poszarzałe się stają. Obraz jest świadectwem zafascynowania artysty Tatrami, bo z tymi górami należy go zapewne wiązać. Sajdak nie był w tym oczywiście wyjątkowy – całe mnóstwo krakowskich artystów sławiło w swoich pracach nie tylko główne miasto południowej Polski, ale także Podbeskidzie, okolice Nowego Wiśnicza czy właśnie Podhale.

W obrazie uderza dość ciepła, na przekór zimowemu pejzażowi, gama kolorystyczna. Ten „ciepły” odcień został tu osiągnięty poprzez wprowadzenie szaropiasokowego nieba, które oddziałuje na leżący śnieg i całości nadaje przyjemny i interesujący efekt, kontrastujący z chłodem potoku.