Pejzaż autorstwa znakomitej, polskiej artystki, Anny Maślakiewicz – Brzozowskiej. Pierwszy plan zajęty przez rozciągniętą na całą jego szerokość łąkę, w lewym górnym roku zarys lasu. Reszta wypełniona niebem.

Prezentowany obraz jest charakterystycznym przykładem twórczości Maślakiewicz – Brzozowskiej. Jej malarstwo zdominowane zostało przez dwa główne kierunki artystyczne w Polsce XX wieku – Młodą Polskę oraz postsocrealistyczne prądy sztuki awangardowej, która nie decydowała się jednak na przejście do abstrakcji. Stąd zapewne w jej obrazach dominuje tematyka pejzażowa (rzadziej portret), przebija z nich zainteresowanie obserwacją rzeczywistości, która nie jest jednak niewolniczo kopiowana, a środki jej artystycznego tworzenia idą o wiele dalej niż u młodopolskich nauczycieli.

Anna Maślakiewicz – Brzozowska (1912 - 1986) w 1931 roku rozpoczęła naukę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w szkole ogólnej Ksawerego Dunikowskiego. Następnie uczyła się u Jarockiego, Axentowicza i Mehoffera. W 1936 roku otrzymała absolutorium. Wyszła za mąż za Stefana Brzozowskiego, znanego karykaturzystę i rysownika (współpracował z tak popularnymi pismami jak „Szpilki”, „Echo Krakowa” czy „Przekrój”). Była członkiem Stowarzyszenia „Zachęta”, a od 1950 roku Związku Polskich Artystów Plastyków. Jej ojciec, Władysław Maślakiewicz był uznanym w Krakowie malarzem portretowym i pejzażowym.