Zimowy widok przedstawiający fragment Krakowa. Pierwszy oraz drugi plan zostały zajęte przez pokryte śniegiem dachy krakowskich kamienic. W tle znajduje się natomiast potężna połać dachu, ograniczona z prawej strony masywnym szczytem, ukazująca kościół dominikański w Krakowie.

Widok jest najprawdopodobniej widokiem z okna mieszkania artysty. Takie ułożenie topograficzne budynków na mapie Krakowa sugeruje, że mieszkanie to musiało znajdować się przy ulicy Grodzkiej, w początkowym jej odcinku. Wspomniany bowiem kościół dominikański jest wyraźnie cofnięty „w głąb” obrazu, znajdując się przy wschodnim narożniku Placu Wszystkich Świętych. Twórca obrazu w bardzo delikatny sposób naprowadza widza, nie pozostawiając wątpliwości co do lokalizacji dzieła – nie sposób pomylić przedstawionego kościoła z żadnym innym gdyż widzimy tu zaznaczone subtelnie śniegiem pinakle, znajdujące się na szczycie dominikańskiej świątyni oraz także charakterystyczne dla jego bryły płyciny, na obrazie jedynie zasugerowane.

Marian Szczerba (ur. 1929) studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1954 roku, po ukończeniu edukacji artystycznej, został wysłany jako stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki do Opola, z którym związał się na całe życie. Tworzył tu m.in. oddział stowarzyszenia plastyków ZPAP oraz uczył w Liceum Plastycznym w Opolu.

W twórczości artystycznej Mariana Szczerby dominuje tematycznie pejzaż. Warsztatowo zaś, jego oeuvre jest dość zróżnicowane – wczesne obrazy zostały ukształtowane na bazie palety monochromatycznej, w późniejszych przeważa intensywny kolor. Malarz zdradza tendencję do dość silnego upraszczania przedmiotów, próbuje znaleźć dla nich wspólną formę. To pozwala na ostrożną datację prezentowanego obrazu, jako dzieła pochodzącego najprawdopodobniej z połowy XX wieku, sprzed wyjazdu do Opola, kiedy artysta mieszkał w Krakowie.

Wymiary: 55 cm x 45 cm