Niezwykle ekspresyjna kompozycja zatytułowana “Udręka”, autorstwa polskiej malarski J. Muszanki-Łakomskiej. Wykonana w mieszanej technice rysunku tuszem i akwareli.

Dzieło ukazuje zawieszoną na krzyżu postać, najprawdopodobniej Chrystusa. Przepełniona cierpieniem twarz wygięta w grymasie bólu. Autorka korzysta w swojej pracy ze spuścizny sztuki ekspresjonistycznej, aby ukazać cierpienie “odczłowiecza” postać wykrzywiając jej ciało,  deformując poszczególne członki, unika realizmu na rzecz ukazania emocji. Również  mocna kolorystyka oparta na błękitach i czerwieni wpływa silnie na odbiór obrazu. Deformacja a wręcz rozczłonkowanie postaci do tego stopnia, iż  w pewnych momentach przestaje być ona dla nas czytelna, przywodzi na myśl sztukę kubistyczną.

Niesamowity ładunek emocjonalny dzieła. Całość oprawiona w białe passepartout i czarną, prostą ramę korespondującą z ciężkimi, czarnymi liniami, którymi wykrleślone są niektóre elementy rysunku.

Ekspresionizm- sam termin odnosi się do wyrażania myśli w formie zewnętrznej.  Już dzieła danych mistrzów były ekspresyjne jak np. Ołtarz z Isenheim Mathiasa Grunewalda,  Jeźdźcy Apokalipsy Durera,  czy  Pole pszenicy z krukami van Gogha. Przy ogromnym zróżnicowaniu formy wszystkie te dzieła są wyrazem przeżyć smutnych, wszystkie mają charakter symboliczny. Artyści posługiwali się silnymi deformacjami potęgującymi napięcie, przerysowaniem naturalnych, obiektywnych kształtów przedmiotu, odrealnieniem barw, wzmocnieniem kontrastów. Ekspresjonizm jest pewnym powtarzającym się zjawiskiem w sztuce, pewną tendencją która może występować czy w twórczości pewnych artystów, czy w pewnych krajach.  Należy jednak  oddzielić elementy ekspresjonizmu w  sztuce ogólnie, poszczególne ekspresjonistyczne dzieła w twórczości mistrzów wyżej wymienionych, czy nawet ekspresjonistyczne okresy od tzw. Protoekspresionizmu do ekspresjonizmu właściwego jako zjawisk w sztuce XX w., który był zjawiskiem przeciwstawnym do impresjonizmu, chociaż tak jak i on odnosił się do wyrażania subiektywnych odczuć i wrażeń artysty. Źródłem tego typu wrażeń były zazwyczaj smutne przeżycia, które autorzy ukazywali w sposób przesadnie przerysowany, przedstawiali zdeformowana rzeczywistość aby wskazać różne mroczne zakątki ludzkiej duszy.