Tematycznie obraz wpisuje się w tradycję przedstawienia pejzażowego, poświęconego wyłącznie naturze, bez obecności człowieka i śladów jego działalności. Cała szerokość pierwszego planu została zajęta przez delikatnie pomarszczoną, stalowoniebieską taflę rzeki. Za nią dopiero ukazano piaszczyste, nieregularnie postrzępione wybrzeże, obok którego rosną dwa, pozbawione liści drzewa. W tle bujna, przechodząca przez rozmaite odzienie zieleni, roślinność.

 

 

Prezentowana akwarela jest dziełem, stojącym na wysokim poziomie artystycznym. Mimo pozornie banalnego tematu, jakim jest dość przeciętny widok, artysta potrafił wydobyć tu za pomocą subtelnych środków maksymalny efekt estetyczny. Przede wszystkim sposób kładzenia farby, tak nietypowy dla akwareli, musi zwracać uwagę. O ile przeciętnie artyści, wykonujący akwarele koncentrują się na zaznaczeniu ulotnego charakteru ujęcia poprzez maksymalne rozmycie formy oraz minimalne użycie barw ją określających, w prezentowanym dziele akwarele zostały użyte prawie jak farby olejne, pokrywając całkowicie pole kompozycyjne. Artysta, decydując się na takie rozwiązanie warsztatowe, prowadził pędzel zazwyczaj niewielkimi pociągnięciami, często zmieniając odcień barwy. W efekcie dało to niezwykle barwne, głębokie kolorystycznie przedstawienie, którego „migotliwa” powierzchnia najlepiej jest widoczna w tafli wody na rzece, a niuanse barwne w drzewach w tle.

 

 

Ponadto w obrazie daje się zauważyć także ciekawe wykadrowanie obrazu, co w efekcie przypomina nieco ujęcie fotograficzne i daje wrażenie przypadkowości. Do takiego wniosku dochodzimy widząc „ucięte” nagie drzewa, ewidentnie „wychodzące” poza kompozycję oraz zajmującą połowę obrazu rzekę.

 

 

Prezentowane dzieło stoi, jak już wspomniano, na wysokim poziomie artystycznym. Jednocześnie jego tematyka, pełna spokoju, zbiega się z czasem w którym powstało – końcem największej w dziejach ludzkości wojny.

 

Wymiary: 41 cm x 50 cm