Grafika wykonana w technice akwafory z akwatintą, stanowiąca bardzo ciekawą pamiątkę i źródło ikonograficzne. Praca przedstawiająca kościoła św. Andrzeja (kościoła Bernardynów, obecnie cerkiew zakonu Bazylianów) przy Placu Bernardyńskim (ob. Plac Soborowy) w centrum Lwowa.

Grafika przedstawia widok nocny (lub o wschodzie słońca), ujęty z zachodu w stronę fasady kościoła. Po lewej widoczne zabudowania klasztoru Bernardynów, przed nimi stojąca na środku placu, na wprost wejścia do kościoła kolumna z posągiem św. Jana z Dukli. Potężna sylweta świątyni przysłania znajdującą się za nią wieżę bernardyńską – charakterystyczny do dziś element panoramy Lwowa. Po prawej widoczna czworoboczna dzwonnica.

Kościół bernardyński to jeden z najszerzej znanych akcentów architektonicznych Lwowa. Wznoszony na miejscu pierwotnego od roku 1600 otrzymał niezwykle efektowną fasadę, cytującą północnoeuropejski manieryzm. Występuje tu także jeden z najstarszych na terenie Polski ornamentów okuciowych, popularny w krajach niderlandzkich w drugiej połowie XVI i pierwszej XVII wieku.

Z kościołem wiąże się postać świętego Jana z Dukli, polskiego bernardyna, którego relikwie przechowywano w lwowskiej świątyni. W 1736 roku, trzy lata po beatyfikacji, przed kościołem wystawiono figurę błogosławionego (wtedy) zakonnika. Ten element jest szczególnie ważny przy ustalaniu datacji grafiki – po II wojnie światowej, kiedy Lwów przeszedł pod administrację Związku Sowieckiego, figura Jana z Dukli została zdjęta z kolumny, a na jej miejsce wstawiono stojącą tam to dziś wazę z piaskowca. Na grafice natomiast widzimy kolumnę z figurą świętego, co poświadcza jej przedwojenną metrykę.