Oleodruk przedstawiający widok sanktuarium w Emaus (ob. Izrael), ośrodka religijnego ważnego dla chrześcijan. Na pierwszym planie, po prawej stronie stoi pasterz, którego głowa zwrócona jest w stronę kościoła. Budowla ta, położona w oddali, przedstawia trójnawową bazylikę neoromańską, znajdującą się wśród rozległych ogrodów, w sąsiedztwie niskiego budynku po lewej stronie. Obraz jest otoczony graficzną obwódką, z motywem symetrycznie rozmieszczonych krzyży (stylizowanych na jerozolimskie) oraz quasi gwiazdek). Pod spodem napis: Sanctuario et Hocpice d’Emmaus.

Emaus to miejscowość występująca w Nowym Testamencie, położona ok. 11 kilometrów od Jerozolimy. Zgodnie z przekazami ewangelicznymi w dzień zmartwychwstania Jezus ukazał się dwóm swoim uczniom, idącym do Emaus, a po przybyciu na miejsce i rozpoznaniu w nim swojego nauczyciela, zniknął.

Obecna bazylika w Emaus jest zarządzana przez zakon franciszkański. Tradycja franciszkańskich misji w miejscach związanych z Biblią sięga czasów wyprawy krzyżowych. Wtedy to, w 1217 roku pierwsi Franciszkanie przybyli do Ziemi Świętej. W 1342 roku powstaje Custodia Terris Sanctae (Strażnica Ziemi Świętej), a więc kongregacja zakonna, skupiająca różne placówki i zarządzająca nimi w Palestynie. Na prezentowanej grafice na budynku po lewej stronie widzimy właśnie flagę z kolorami herbu Custodii, jakie znajdowały się obok miejsc, którymi opiekowali się Franciszkanie.

Sama bazylika powstała na miejscu wcześniejszej w 1902 roku. Nadano jej kostium neoromański, świadomie postarzając , „antykizując” wyraz biblijnego miejsca. Obecnie kościół posiada także wieżę.