Szesnastowieczna grafika wykonana tradycyjną techniką drzeworytu, przedstawia scenę ze Starego Testamentu. Pierwszy plan został zajęty przez dwie, zachodzące na siebie w perspektywie grupy żołnierzy. Za żołnierzami widoczne jest miasto.

Drzeworyt pochodzi z XVI-wiecznego wydania Biblii. Wiele cech zawartych w prezentowanej grafice pozwala na taką właśnie datację. Pierwszą jest cały szereg cech formalnych w układzie kompozycyjnym, a także detalu, na który składają się najlepiej datujące, używane właśnie w tym okresie, a występujące na drzeworycie zbroje. Inną cechą jest dobre zapewne obeznanie artysty z architekturą antyczną oraz zerwanie (może nie bardzo radykalne) ze stylistyką średniowieczną. Mimo, że ukazany w centrum kompozycji kościół zachowuje jeszcze wyraźne cechy północnoeuropejskiej gotyckiej bazyliki halowej z wieżą i wieńcem kaplic, o tyle obok niej stoi już budynek na planie centralnym, nakryty kopułą – w oczywisty sposób nawiązujący (zapewne pośrednio) do rzymskiego Panteonu.

Jednocześnie sama technika, w jakiej została wykonana grafika – technika drzeworytu – będąca najstarszą techniką wypukłodrukową – może posłużyć do jego datacji. Drzeworyt wykorzystywano na masową skalę już w średniowieczu. Jego największą zaletą była oczywiście możliwość powielania jednego elementu właściwie w nieskończenie wielu egzemplarzach, których ilość była ograniczana jedynie trwałością klocka drewnianego. Jednym z minusów drzeworytu, który zadecydował o jego stopniowym odrzuceniu, była niewielka możliwość manewru rylcem w matrycy, a przez to stosunkowo „toporny” obrazek. Dlatego też w XVII wieku technika ta została zastąpiona przez cały szereg innych, spośród których największą karierę zrobił staloryt.

 Wymiary: 25,5 cm x 23 cm