Grafika wykonana w klasycznej technice akwaforty, przedstawiająca malowniczy zaułek małego miasteczka. Z pierwszego planu w głąb obrazu biegnie ulica, otoczona domkami – w oddali artystka ukazała przerzuconą nad nią przewiązką. Prawdopodobnie rycina przedstawia jedno z podwórek Nowego Sącza.  

Autorką grafiki jest Maria Ritter, urodzona w 1899 roku w Nowym Sączu malarka i grafik, która związała swoje życie z rodzinnym miastem (była nawet zwana, nieco pompatycznie, „sądecką kapłanką sztuki”). Maria Ritter pierwotnie studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim filozofię i historię sztuki, by następnie podjąć naukę na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczyła się tu pod kierunkiem min. Wojciecha Weissa i Jana Wojnarowskiego. W trakcie studiów w latach 1924/1925 studiowała w Paryżu u Ferdynanda Légera i Ottona Friescha. Podczas pobytu nawiązała kontakt z awangardową grupą polskich stypendystów filii krakowskiej ASP w Paryżu, prowadzonej przez Józefa Pankiewicza. Po powrocie do kraju pracowała nad polichromiami w kościołach w Dębnie Podhalańskim, Rzeszowie, Łańcucie czy Żegiestowie. W okresie powojennym związała swoją twórczość głównie ze sztuką sakralną, rozszerzając ją o szereg prac konserwatorskich, które przeprowadziła w kościołach nowosądeckich. W 1974r artystka przeszła wylew krwi do mózgu, który spowodował paraliż prawostronny. Nie godząc się na bezczynność ćwiczyła i wprawiała lewą rękę do rysunku a wszystkie powstałe w ten sposób szkice opatrywała napisem „lewą ręką”. Zmarła 25 marca 1976r w Nowym Sączu, gdzie została pochowana w rodzinnym grobowcu na cmentarzu komunalnym.

Autoportret malowany lewą ręką

Prezentowana grafika, pochodząca z 1932 roku przedstawia niezidentyfikowane miejsce, najprawdopodobniej już nieistniejące (choć także nie może być wykluczone że jest to po prostu fantazja artystyczna), które może pochodzić (przez podobieństwo zabudowy) z Kazimierza Dolnego – ulubionego miejsca plenerów polskich malarzy bądź Nowego Sącza – miasta Marii Ritterowej, które tak często pojawiało się w jej pracach. Może to być także kompozycja nowa, do której modelem byłoby bardzo malownicze miejsce Krakowa – ul. Skałeczna i przerzucony nad nią mostek, ułatwiający klauzurowemu zgromadzeniu Augustianek dostęp do kościoła św. Katarzyny.