W obrazie artystka uzyskała niewątpliwie wysoki poziom artystyczny poprzez dokładnie przemyślaną kompozycję – obraz zdaje się „ciążyć” w lewo, w stronę olbrzymiego drzewa, które nie zostało zrównoważone niczym ze strony przeciwnej. Ten brak jest jednak zbawienny dla samego dzieła bowiem intryguje i „otwiera” kompozycję – oglądając obraz prezentuje się on nam niemal jak wycinek zdjęcia, z przypadkowo ujętym kadrem. Warsztatowo, dzieło jest zupełnie wyjątkowe w twórczości Maślakiewicz-Brzozowskiej, która wybierała najczęściej farby olejne, nanosząc je na płótno. Rzadko w jej oeuvre pojawia się pastel. Rzadko też mamy w jej przypadku do czynienia z takim sposobem kładzenia barwy – delikatny, niemal „pointylistyczny”. Całość na wysokim poziomie artystycznym i jest niewątpliwie wartościowa estetycznie.

Anna Maślakiewicz – Brzozowska (1912 - 1986) w 1931 roku rozpoczęła naukę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w szkole ogólnej Ksawerego Dunikowskiego. Następnie uczyła się u Jarockiego, Axentowicza i Mehoffera. W 1936 roku otrzymała absolutorium. Wyszła za mąż za Stefana Brzozowskiego, znanego karykaturzystę i rysownika (współpracował z tak popularnymi pismami jak „Szpilki”, „Echo Krakowa” czy „Przekrój”). Była członkiem Stowarzyszenia „Zachęta”, a od 1950 roku Związku Polskich Artystów Plastyków. Jej ojciec, Władysław Maślakiewicz był uznanym w Krakowie malarzem portretowym i pejzażowym.

Prezentowany obraz jest charakterystycznym dziełem w twórczości Maślakiewicz – Brzozowskiej. Jej malarstwo zdominowane zostało przez dwa główne kierunki artystyczne w Polsce XX wieku – Młodą Polskę oraz postsocrealistyczne prądy sztuki awangardowej, która nie decydowała się jednak na przejście do abstrakcji. Stąd zapewne w jej obrazach dominuje tematyka pejzażowa (rzadziej portret), przebija z nich zainteresowanie obserwacją rzeczywistości, która nie jest jednak niewolniczo kopiowana, a środki jej artystycznego tworzenia idą o wiele dalej niż u młodopolskich nauczycieli.


Wymiary: 49 cm x 52 cm