Pejzaż przedstawiający widok jeziora, położonego między wzniesieniami. Obraz, związany najprawdopodobniej z krajobrazem polskim, przedstawia okolice Podbeskidzia, będące ulubionym tematem dla pejzaży południowopolskich artystów – Podbeskidzie charakteryzuje się bowiem dość łagodnymi, ale częstymi wzniesieniami, między którymi położone są jeziora.

Artysta zdecydował się wykorzystać w obrazie w maksymalny sposób efekt odbicia lustrzanego fragmentu krajobrazu w tafli wody. Obraz sprawia wrażenie niezwykle przemyślanej, doskonałej wręcz i nie znoszącej żadnej ingerencji kompozycji, w czym przypomina nieco drzeworyt japoński, gdzie każdy element ma ściśle wyznaczone miejsce, którego zaburzenie niszczy cały wzajemną grę kompozycyjną. Porównanie do drzeworytu wydaje się tu chyba jak najbardziej słuszne – także w odniesieniu do sposobu kładzenia kolorów, prawie w ogóle nie tonowanych, cieniowanych – sprawiających raczej wrażenie izolowanych plam barwnych. Artysta do osiągnięcia tego maksymalnego uproszczenia wykorzystał idealnie gładką taflę wody. To pozwoliło na niemal „zdublowanie” przestrzeni nieba, które w zaskakujący dla widza sposób, pojawiło się też w dolnej części pejzażu.

Technikę tworzenia kompozycji można porównać do układania witrażu – jak wspomniano wyżej, barwy są tu niemal jednolite, pozbawione różnicowań światłocieniowych. Ułożeniem są od siebie izolowane, nie przechodząc jedna w drugą. Artystycznie (najprawdopodobniej pod względem technicznego uproszczenia motywów) obraz można chyba porównać do twórczości Rafała Malczewskiego i to u tego malarza należałoby się doszukiwać możliwych inspiracji dla autora prezentowanego dzieła. Obraz prezentuje bardzo wysoki poziom.

Wymiary: 38 cm x 47 cm