Pejzaż ze sztafażem, przedstawia wiejską zagrodę, ukazaną na tle równinnego krajobrazu. Dominująca w całej kompozycji chata została przesunięta nieco w prawo w stosunku do osi płótna. Jest ona kryta słomą, bielona. Za chatą budynki gospodarcze i kilka drzew.

Prezentowane dzieło tematycznie odwołuje się do jednego z najpopularniejszych polskich krajobrazów – do płaskich pól Mazowsza i występującej tam przyrody. Na dzieło należy patrzeć więc nie jako na zwykły pejzaż, ale odczytywać je raczej w kontekście legendy narodowej, o czym zdają się przypominać włączone w kompozycję charakterystyczne dla Mazowsza, a opiewane przez poetów i kompozytorów wierzby.

Oprócz walorów historycznych w obrazie na pierwszy plan wysuwają się te artystyczne – umiejętna kompozycja i harmonijna, nieco przytłumiona kolorystyka, gdzie zasnute ciężkimi, ołowianymi chmurami niebo umiejętnie komponuje się z piaskowymi, pastelowymi kolorami ziemi.

Obraz, choć nie może być zaliczony do nurtu realizmu w malarstwie, wydaje się czerpać z tradycji braci Gierymskich, szczególnie Maksymiliana Gierymskiego, który przez całe życie szukał inspiracji dla swojej twórczości właśnie w rodzimym krajobrazie Mazowsza. Malarze polscy połowy XIX wieku chętnie sięgali po tematykę chłopską, realizując także socjalny, ideowy przekaz malarstwa. Zwracając uwagę na chłopską biedę, zbliżali się do nurtu realistycznego, często popadając jednak w przesadzony sentymentalizm. Prezentowany obraz, niestety anonimowego autora, zdaje się być jednak przede wszystkim pięknym dokumentem ikonograficznym serca Polski.

 

Wymiary: 64 cm x 80 cm