Akt pary prezentujący wyraźne cechy malarstwa awangardowego, ostatecznie nie przekraczający jednak granicy abstrakcji. Dwójka ludzi (kobieta i mężczyzna) zajmują prawie całą powierzchnię przeznaczoną na kompozycję. W układzie ruchów postaci można zauważyć pewnego rodzaju kontrast między dynamiczną sylwetką kobiety i statycznym mężczyzną. Tło neutralne, z dominującym kolorem czerwonym, który został „rozmyty” przez dodanie bieli przy konturach postaci. Płótno zdradza wpływy malarstwa awangardowego późnych lat 50-tych (będącego reakcją na panujący w początkowych latach PRL-u socrealizm). Jednocześnie artysta nie zdecydował się na maksymalną modernizację i abstrakcję gdyż nie zerwał z takim konstruowaniem obiektu, które oddawałoby rzeczywistość w sposób jednoznaczny.

 Jerzy Teodorowicz (ur. 1900 w Borowej koło Kijowa) od początków swojego życia był pod znacznym wpływem kultury ruskiej. W 1919 roku rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Kijowie, których nie skończył ze względu na trudną sytuację materialną. Najpewniej to właśnie wypadki polityczne ostatecznie zmusiły Teodorowicza do porzucenia rodzinnych terenów i wyjazdu do Polski, przed nadciągającym frontem bolszewickim. Artysta już w 1920 roku znalazł się we Włocławku, z którym to miastem będzie związany przez całe życie. Tutaj podjął przerwaną w Kijowie edukację artystyczną. Prywatnie uczył się u włocławskiego malarza Aleksandra Laszenki. Dopiero w 1945 roku wrócił na uczelnię – tym razem na wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie studiował malarstwo. Po ukończeniu studiów w 1950 roku zajął się głównie działalnością artystyczną i organizatorską, o czym świadczy udział w tworzeniu tzw. grupy kujawskiej – zrzeszenia artystów, do których należeli m.in. Henryka Królikowska, Helena Kuczyńska, Józefa Majchrowicz, Leon Płoszay i Jan Stępień.

Wymiary: 41 cm x 35 cm