Monumentalny obraz o tematyce patriotycznej autorstwa znakomitego polskiego malarza, Stanisława Radziejowskiego.

Tytuł obrazu odnosi się do przedstawionego symbolicznie pochodu, zajmującego prawie całą szerokość płótna. W nieokreślonej, równinnej przestrzeni poprzerywanej pniami ściętych drzew umieszczonych zostało sześć kobiet, ubranych w długie, proste suknie w różnych kolorach oraz mężczyzna. Wszystkie postaci ukazane są w sposób sugerujący ruch w lewo. Pochód otwiera kobieta trzymająca zapaloną gromnicę i wieniec laurowy, okryta ciemną, narzuconą na głowę tkaniną. Kolejna, w białej sukni, gra na harfie. Wtórują jej śpiewem trzy następne, spośród których środkowa trzyma tekst pieśni. Za opisaną grupą kroczy dziewczyna, ubrana nieco odmiennie od pozostałych, przyciskająca dłonie do twarzy. Pochód zamyka niewyraźny zarys pochylonego starca, podpierającego się laską, trzymaną w prawej ręce, z lewą ręką zabandażowaną. Kompozycja zdaje się „wychodzić” poza ramy obrazu poprzez ucięcie postaci starca z prawej strony. Sygnatura malarza blisko lewego dolnego rogu.

Tematyka obrazu pozwala na sytuowanie go w szerokim nurcie symbolizmu. Tytułowa „Elegia” jest więc być może symbolicznym pochodem triumfalnym powstańca styczniowego, wkraczającego na pole chwały przez męki życia. Przedstawiona przed starcem zamyślona dziewczyna interpretowana być może jako dusza ludzka, krocząca za jej przewodniczkami, od czasów antycznych znanymi jako psychopompy. Obraz jest jedną z przynajmniej dwóch znanych wersji tego samego tematu, niemal identycznie przedstawionych.

Stanisław Radziejowski przez większość życia był związany z Krakowem. Cykl formacji artystycznej rozpoczął na krakowskiej ASP, gdzie uczył się w oddziale kompozycyjnym Jana Matejki. Naukę kontynuował w akademii monachijskiej oraz szkole malarskiej Ottona Seitza. Znany w środowisku krakowskim, był przyjacielem Włodzimierza Tetmajera czy Ludwika de Laveaux. Po powrocie do Krakowa rozpoczął tu ożywioną działalność (m.in. był jednym z malarzy wystawianych w salonie Frista przy ul. Floriańskiej czy malował słynną Panoramę Tatr, wystawioną później w Monachium).

Początkowo pod wpływem środowiska akademickiego, z którego stopniowo zaczął się uwalniać. Wg Słownika Artystów Polskich Radziejowski należał do tych malarzy, którzy pod koniec lat 80. XIX wieku zapoczątkowali w sztuce zjawisko tzw. „chłopomanii”. Równocześnie z tym dojrzałym okresem wiąże się silne zainteresowanie u Radziejowskiego symbolizmem- nurtem, do którego zaliczyć należy analizowany obraz.

Obraz reprodukowany na pocztówce