Pejzaż miejski  Macieja Makarewicza, znanego artysty, związanego swoją działalnością z Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie. Markiewicz zajmował się malarstwem, grafiką, ilustracją i plakatem. Praca sygnowana: Drogiemu Władkowi Barbelickiemu 1989 - Maciej Makarewicz. Impresyjny pejzaż wykonany w 1989 roku, ukazuje widok miasta oglądanego z dachu.

Zachodzące słońce opromieniające niebo unosi się nad sylwetkami wieżowców i gąszczem drzew. Kompozycja budowana za pomocą plam barwnych. Stonowana chłodna kolorystyka przełamana żółcią i czerwienią. Widoczna faktura i dukt pędzla. Obraz oprawiony w prostą ramę.

Maciej Makarewicz urodził się w lipcu 1912 r. w Krakowie i z tym miastem związał swoje życie. Był synem Juliusza Makarewicza, znanego malarza początkowo lwowskiego, następnie również krakowskiego, który zasłynął przede wszystkim swymi pracami konserwatorskimi i licznymi odkryciami, w tym dzieł tak znakomitych, jak ruskie malowidła w katedrze sandomierskiej, w kaplicy zamkowej w Lublinie i w kaplicy Świętokrzyskiej przy katedrze na Wawelu. Maciej Makarewicz podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie jego nauczycielami byli Władysław Jarocki, Fryderyk Pautsch, Ignacy Pieńkowski, Karol Frycz i Wojciech Weiss. Ich wpływ na ówczesnego studenta był ważny, aczkolwiek w pewnym sensie ograniczony ponieważ ten miał już pewne inklinacje wyrobione poprzez atmosferę domu, w którym bywali najwybitniejsi przedstawiciele odchodzącej generacji reprezentantów Młodej Polski. Równocześnie młody człowiek nie pozostawał obojętny na impulsy wiążące się z działalnością awangardy.

W jego życiu - już samodzielnym - na najlepsze lata przypadła okupacja niemiecka, którą spędził, ukrywając się przed gestapo głównie w podkrakowskich Zielonkach, gdzie malował pejzaże oraz - jak to ówcześnie było wręcz obowiązkiem - martwe natury. Ale przede wszystkim rozpoczął pracę w zakresie malarstwa ściennego, zarówno konserwatorskie (freski Ecksteina w kościele oo. Pijarów w Krakowie) jako też samodzielne - w rzeczonych Zielonkach, w których zachował się kościół gotycki, po wojnie powiększony o kaplicę, w której Maciej wykonał dekorację malarską.

Po wojnie powrócił na Akademię, początkowo (w latach 1946-1949) pracuje jako asystent Zbigniewa Pronaszki, a następnie związał się z Wydziałem Grafiki, gdzie w latach 1968-1972 był dziekanem. Jego szczególnym zainteresowaniem w pedagogice był plakat, ale sam tworzył dość licznie ilustracje do rozmaitych wydawnictw a przede wszystkim uprawiał grafikę autorską, w której wypowiadał się chyba najpełniej. W zakresie wspomnień wojennych i wizji ludzkiej egzystencji (cóż dziwnego, skoro w tamtym czasie pojawia się powszechne zainteresowanie egzystencjalizmem jako filozofią i jako metodą twórczą).