Rzeźba o ludowym charakterze, przedstawia siedzącą postać Chrystusa, jedną ręką podtrzymującą głowę ukoronowaną koroną cierniową. Rzeźba cechuje się prostą i zwartą, niemal kubiczną formą. Cechy anatomiczne ukazane w sposób schematyczny. Powierzchnia rzeźby polichromowana.
Prezentowana rzeźba jest przykładem twórczości artystów naiwnych, tworzących poza głównymi ośrodkami sztuki i nie posiadających akademickiego wykształcenia artystycznego. Rzeźbione w drewnie podobizny świętych, tzw. świątki, jest wyrazem głębokiej pobożności twórców ludowych.
Przedstawienie Chrystusa Frasobliwego jest obecne w ikonografii chrześcijańskiej od końca XVI w., a jego powstanie łączone jest z nurtem devotio moderna, który miał na celu pobudzenie indywidualnej pobożności przejawiającej się w codziennej modlitwie, praktykowaniu cnót oraz wypełnianiu obowiązków. Za wzór do naśladowania stawiano ludzką naturę Chrystusa.
Ten kierunek duchowości religijnej wysuwał na pierwszy plan osobiste uczucia i przeżycia , potrzebę samotności oraz milczenia. W związku z tym popularność zyskały niewielkie przedstawienia religijne, które umożliwiały prywatną modlitwę do domu tzw. prywatną dewocję.
Motyw Chrystusa Frasobliwego zakorzenił się silnie w sztuce ludowej. Jest związany głównie z Podhalem, gdzie tradycje snycerskie były kultywowane od pokoleń. Najbardziej znana uczelnią w tym zakresie była Szkoła Przemysłu Drzewnego im. Antoniego Kenara w Zakopanem
Rzeźba sygnowana na podstawie: Anna Paduł, Nowy Sącz 1980