Figurka przedstawia umieszczoną na postumencie siedzącą postać Chrystusa z koroną cierniową na głowie. Rzeźba cechuje się prostą formą, zwartą konstrukcją oraz schematycznym ukazaniem anatomii. Na powierzchni widoczne są ślady dłuta co dodaje figurce surowości.

Elementy te są charakterystyczne dla twórczości artystów naiwnych, którzy nie mieli kontaktu z głównymi ośrodkami sztuki i nie posiadali akademickiego wykształcenia artystycznego. Prezentowany przedmiot jest wyrazem głębokiej pobożności twórców ludowych.

Przedstawienie Chrystusa Frasobliwego jest obecne w ikonografii chrześcijańskiej od końca XVI wieku a jego powstanie łączone jest z nurtem devotio moderna, który miał na celu pobudzenie indywidualnej pobożności  przejawiającej się w codziennej modlitwie, praktykowaniu cnót oraz wypełnianiu obowiązków. Za wzór do naśladowania stawiano ludzką naturę Chrystusa.

Ten kierunek duchowości religijnej wysuwał na pierwszy plan osobiste uczucia i przeżycia , potrzebę samotności oraz milczenia. W związku z tym popularność zyskały niewielkie przedstawienia religijne, które umożliwiały prywatną modlitwę do domu. Motyw Chrystusa Frasobliwego zakorzenił się silnie w sztuce ludowej. Jest związany głównie z Podhalem, gdzie tradycje snycerskie były kultywowane od pokoleń. Najbardziej znana uczelnią w tym zakresie była Szkoła Przemysłu Drzewnego im. Antoniego Kenara  w Zakopanem