Portret przedstawiający siedzącą na łóżku kobietę. Modelka została ujęta w bardzo delikatnym zwrocie w lewo, z twarzą skierowaną na wprost widza. Swoją lewą ręką podpiera się z boku, prawą założyła na kolana. Jest ubrana w niebieską sukienkę (o wykroju przypominającym także szlafrok). Tło delikatnie niebieskie.

Prezentowany obraz, będący dziełem nieustalonego artysty, zalicza się do długiej tradycji portretu europejskiego, łącząc w ją w sobie z tendencjami dominującymi w sztuce polskiej w połowie XX wieku. Jego datacja, w miarę przybliżona z natury braku innej możliwości ustalenia dokładnego czasu powstania, może być jednak uznana za bardzo prawdopodobną – do 1956 roku sztuka polska, a w szczególności sztuki plastyczne, poddane były bardzo silnie kontroli państwowej i doktrynie tzw. realnego socjalizmu, który blokował jakiekolwiek awangardowe pomysły. Przez długi czas artyści, którzy nie uznawali obowiązującego, narzuconego politycznie stylu, tworzyli bez możliwości pokazywania swoich prac (przykład Marii Jaremianki).

Prezentowany obraz swoimi cechami stylistycznymi pozwala zaliczyć się właśnie do czasu obowiązywania realnego socjalizmu. Jego autor jednak przetworzył temat w bardzo znaczny sposób – poddając go swego rodzaju przepuszczeniu przez „filtr” impresjonizmu. W ten sposób uzyskał bryłę, która nie jest ciężka, a przeciwnie – sprawia wrażenie ulotnego, przypadkowego zapisu fragmentu życia przedstawionej kobiety.

Jednocześnie warsztat autora wskazuje na umiejętne posługiwanie się pastelem, który jest techniką (podobnie jak akwarela), wymagającą wielkiej wprawy.

Wymiary: 36 cm x 30 cm