Autoportret Macieja Makarewicza, znanego polskiego malarza, ilustratora i grafika związanego z Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie. Ciekawy obraz na wysokim poziomie, w artystyczny sposób ukazujący wnętrze człowieka.

Sygnowany przez autora w prawym dolnym rogu.

Maciej Makarewicz urodził się w lipcu 1912 r. w Krakowie i z tym miastem związał swoje życie. Był synem Juliusza Makarewicza, znanego malarza początkowo lwowskiego, następnie również krakowskiego, który zasłynął przede wszystkim swymi pracami konserwatorskimi i licznymi odkryciami, w tym dzieł tak znakomitych, jak ruskie malowidła w katedrze sandomierskiej, w kaplicy zamkowej w Lublinie i w kaplicy Świętokrzyskiej przy katedrze na Wawelu. Makarewicz uczył się początkowo w znanym gimnazjum krakowskim im. A. Mickiewicza. Następnie podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie jego nauczycielami byli Władysław Jarocki, Fryderyk Pautsch, Ignacy Pieńkowski, Karol Frycz i Wojciech Weiss.

Ich wpływ na ówczesnego studenta był ważny, aczkolwiek w pewnym sensie ograniczony ponieważ ten miał już pewne inklinacje wyrobione poprzez atmosferę domu, w którym bywali najwybitniejsi przedstawiciele odchodzącej generacji reprezentantów Młodej Polski. A równocześnie młody człowiek nie pozostawał obojętny na impulsy wiążące się z działalnością awangardy. W jego życiu - już samodzielnym - na najlepsze lata przypadła okupacja niemiecka, którą spędził, ukrywając się przed gestapo głównie w podkrakowskich Zielonkach, gdzie malował pejzaże oraz - jak to ówcześnie było wręcz obowiązkiem - martwe natury. Ale przede wszystkim rozpoczął pracę w zakresie malarstwa ściennego, zarówno konserwatorskie (freski Ecksteina w kościele 00 Pijarów w Krakowie) jako też samodzielne - w rzeczonych Zielonkach, w których zachował się kościół gotycki, po wojnie powiększony o kaplicę, w której Maciej wykonał dekorację malarską.

Po wojnie powrócił na Akademię, początkowo (w latach 1946-1949) pracuje jako asystent Zbigniewa Pronaszki, a następnie związał się z Wydziałem Grafiki, gdzie w latach 1968-1972 był dziekanem. Jego szczególnym zainteresowaniem w pedagogice był plakat, ale sam tworzył dość licznie ilustracje do rozmaitych wydawnictw a przede wszystkim uprawiał grafikę autorską, w której wypowiadał się chyba najpełniej. w zakresie wspomnień wojennych i wizji ludzkiej egzystencji (cóż dziwnego, skoro w tamtym czasie pojawia się powszechne zainteresowanie egzystencjalizmem jako filozofią i jako metodą twórczą).