Dekoracyjny talerz wykonany ręcznie, przez artystę ceramika. Zdobienie opracowane przy użyciu nieprzejrzystych glazur w kilku kolorach.  Całość daje wrażenie akwarelowego rozmycia. Tektoniczny i naturalistyczny charakter zdobienia, charakterystyczny dla ceramiki z lat 50-70. Duże rozmiary w połączeniu z artystycznym szkliwieniem sprawiają, że talerz  jest bardzo efektowny i będzie stanowił dominantę we wnętrzu.

 Na  niebieską bazę nałożona została glazura w brązowym kolorze, połączenie obu przechodzących przez siebie kolorów, tworzy unikatowa ciemno fioletową barwę z widocznymi niebieskimi smugami. Kolory płynnie przechodzą jeden w drugi, całość daje wrażenie rozlania, płynących do wewnątrz smug koloru. Całość dekoracji dopełnia centralna kompozycja w odcieniach żółci i brązów, zdobiona nieregularnymi zaciekami.

Artyści ceramicy w latach 50.-70. chętnie eksperymentowali z formą, masami ceramicznymi, techniką szkliwienia, a nawet temperaturą wypalania, dzięki czemu osiągali bardzo ciekawe efekty. Ceramika tego okresu charakteryzuje prostymi formami i intensywną, wyrazistą kolorystyką.

Łysa Góra to niewielka wieś położona w województwie podkarpackim. Sława tej miejscowości wiąże się z  działalnością Spółdzielni Wyrobów Ceramicznych „Kamionka”, założoną w latach 40. XX wieku przez lokalnego działacza Franciszka Mleczkę. Kierownictwo nad zakładem zajął znany polski artysta-ceramik Bolesław Książek. Obok zakładu powstało technikum ceramiczne. Ceramika z Łysej Góry zyskała dużą popularność nie tylko w Polsce, ale również za granicą. W latach 50. do fabryki zaczęli przyjeżdżać artyści z Warszawy. Łysa Góra stała się centrum polskiego rzemiosła artystycznego. Produkowano dzbanki, doniczki, talerze, kafle, oraz większe ceramiczne wyroby. W pracowniach eksperymentowano tworząc nowe szkliwa i poszukując nowych technologii. Fabryka realizowała olbrzymia ilość zamówień na dekorację elewacji, do dziś wiele polskich domów zdobią „mozaiki” z Łysej Góry.