Wspaniały obraz ukazujący scenę rodzajową. Wykonany w XVIII w. w technice farb olejnych na płótnie, Przepiękna, duża rama, złocona płatkowo.

Na obrazie ukazano cztery postacie na tle podwórza. Starsza kobieta w czepcu na głowie i długich szatach, trzyma ręce na głowie siedzącego przed nią chłopca. Dalej stoi młoda, usługująca dziewczyna w białej chuście na głowie. Natomiast w prawym dolnym rogu siedzi chłopiec i ciągnie służącą za fartuch. Gest ten nadaje całej kompozycji dynamizmu. Ciepłą i stosunkowo ciemną kolorystykę obrazu równoważy, przepiękna, złocona rama.

Dzieło wspaniale wpisuje się swoją tematyką  w XVII-wieczne malarstwo holenderskie, przeobrażenia  będące reakcją na rewolucyjne zmiany w społeczeństwie Zjednoczonych Republik Holandii. Państwo zostało podzielone na katolicką Flandrię i protestancką Holandię. We Flandrii mecenat stanowiły dwory i arystokracja, natomiast w Holandii malarstwo kupowali głownie mieszczanie. Według zasad ówczesnej mody, istotne było, aby posiadać w nawet najskromniejszym domu obraz. Jednak nie mogły być to typowe dla katolickiego baroku wielkie płótna religijne. Holendrzy zamawiali więc niewielkie, realistyczne dzieła o uniwersalnej tematyce, prym wiodło w tym czasie malarstwo rodzajowe, a wielu artystów ukazywało na swych płótnach wnętrza mieszczańskich domów, podwórza i krzątającą się po nich służbę.

Technika złocenia płatkowego była znana już w starożytnym Egipcie ok. 2600 lat p.n.e. Drobne płatki złota wykonywało się poprzez walcowanie i rozklepywanie złotych sztabek. Płatki złota używane do pozłotnictwa to zwykle 22 karatowe, 23 karatowe i 24 karatowe złoto.