Pejzaż rodzimy przedstawiający widok na łąki, wykonany techniką olejną na płótnie. Autorstwa polskiego malarza – Zygmunta Króla.

Tematyka obrazu pozwala na wpisanie go w bardzo popularny w Polsce nurt malarstwa pejzażowego przedstawiającego uroki polskich krajobrazów. Jest to jeden z ulubionych tematów Zygmunta Króla. Odchodzi w nim od realizmu na rzecz subtelnej liryczności. Piękny dobór barw i niezwykłe wyczucie szybko i lekko kładzionych plam tworzą subtelną i świetnie przemyślaną kompozycję.

Kompozycja jest wieloplanowa. Na pierwszym widać delikatne, wręcz rozpływające się plamy doskonale oddające strukturę suchych, poruszanych przez wiatr traw. Dalej łąki pokryte zieloną roślinnością i wzgórze z pochylonymi drzewami. Zza pagórka wyłaniają się dachy kilku domków i kolejne połacie pól rozsianych na wzgórzach. Na nimi zaś rozciąga się błękit nieba z delikatnie złotymi chmurami, sugerującymi ciepło lata.

Zygmunt Król – studiował na  krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera. Przebywał w Paryżu na stypendium. Ukończył również historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Współzałożyciel Towarzystwa Polskich Artystów Grafików oraz grupy Zwornik, działającej w latach 1929 – 1939. „Zwornikowcy” zgadzali się, że malarstwo opierać się ma głównie na konstrukcji kolorem, mniej linią i kompozycją, poza tym jednak nie narzucali sobie nawzajem żadnego wspólnego, wymaganego powszechnie stylu. Wśród ulubionych tematów Zwornika jak i Zygmunta Króla dominowały małomiasteczkowe pejzaże, martwe natury i portrety. Po wojnie Zygmunt Król prowadził na reaktywowanej Akademii Sztuk Pięknych pracownię, gdzie uczył się min. Andrzej Wróblewski.