Pejzaż autorstwa  krakowskiego malarza Tadeusza Mróz-Łękawskiego. Tematem przedstawienia jest krajobraz z rwącą  rzeką, stanowiącą dominantę kompozycyjną.  Nad kłębiącą się pianą wzburzonej rzeki widnieje konar i mięsiste korony drzew pokryte ciemno zielonym listowiem. Kompozycja budowana za pomocą plam barwnych. Widoczna faktura. Stonowana kolorystyka oparta na zieleniach i szarościach.

Tadeusz Mróz-Łękawski (1905- 1942 ) w latach dwudziestych uczył się na SSZiPA (Szkoła Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego) w Krakowie. W latach 1926 – 1932 oraz 1937 – 1937 studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Jarockiego, Pieńkowskiego, Kamockiego, Axentowicza i Weissa. Jego nazwisko kojarzy się tematycznie z pejzażami Podhala, widokami Krakowa oraz licznymi portretami. Mróz-Łękawski jest zaliczany do jednego z wielu piewców krajobrazów południowej Polski, podkrakowskich i podhalańskich wsi.

Mróz-Łękawski tworzył pod wpływem swoich nauczycieli, a także kolorystycznych prądów, mających swoje źródła w sztuce francuskiej tego okresu. Można śmiało powiedzieć, że obraz wyrósł z tradycji postimpresjonizmu, która została przez Łękawskiego w tym obrazie wyciszona (stonowano kolorystykę, ograniczając się do dość ubogiej palety). Obraz jest świadectwem sztuki idącej równo z obowiązującymi trendami w czasie, kiedy był malowany – nie jest ani nad wyraz zachowawczy, ani nie znajduje się w awangardzie ówczesnego malarstwa. Jego wykonanie świadczy o niezłym poziomie artystycznym malarza. Niestety, wobec bardzo młodego wieku, w którym przerwane zostało jego życie, pytanie o możliwe drogi rozwoju jego sztuki w przyszłości, pozostanie nie do rozstrzygnięcia.