Naczynie wykonane z wysokiej jakości porcelany malowanej kobaltem, może pełnić funkcję czarki lub miseczki. Czerep gładki, jedynie przy podstawie zdobiony ornamentem meandrowym, malowanym podszkliwnie kobaltem. Wewnątrz na czynie na dnie bardzo wyrazista dekoracja w postaci delikatnie malowanego kwiatu, uzupełnionego abstrakcyjnymi plamami gęstej niebieskiej farby, nakładanej w technice pastoso. 

Czarka jest wykonana z finezyjnej cienkiej porcelany. Niewielkie rozmiary odpowiadają delikatności materiału: czarka ma zaledwie 6 cm średnicy. Kształt i wielkość naczynia pozwala przypuszczać że czarka była przeznaczona do rytualnego picia sake.

Na spodzie czarki niezidentyfikowana sygnatura.

Tak zwany „kobaltowy błękit”, zbliżony odcieniem do granatu, stosowany w zdobieniu klasycznej biało-niebieskiej porcelany, nazwę zawdzięcza kobaltowi, metalowi, z którego ten kolor pozyskiwano. Czasem zamienie ten kolor nazywa się „błękitem drezdeńskim” (od porcelany zdobionej w ten sposób w rejonie Drezna). Kobaltowy pigment zaczęto stosować dopiero w pierwszych dekadach XVIII wieku. Wcześniej nie znano tego odcienia błękitu i stosowano zamienne barwniki, jak na przykład „lapis lazuli”. Odkrycie receptury na kobaltowy błękit zostało masowo wykorzystane w osiemnastowiecznych manufakturach porcelany i dzięki temu kolor, zwany w skrócie „kobaltem”, jest powszechnie kojarzony z klasyczną biało-niebieską porcelaną i fajansem. Często bywał stosowany do malowania ornamentyki imitującej wzory chińskie na porcelanie, na przykład „wzoru cebulowego”, lub pejzaży orientalnych. Błękit kobaltowy jest powszechnie stosowany także we współczesnej ceramice.