Zachwycający obraz, którego tematem jest egzotyczny krajobraz Bliskiego Wschodu.

Obraz bazuje na silnych kontrastach czerni i bieli, przełamanych plamą barwną subtelnego błękitu nieba. Na pierwszym planie wybija się konna postać oraz towarzyszące jej trzy inne osoby, wpatrujące się w widoczne w oddali budowle w stylu Bliskiego Wschodu. Postacie otoczone są niewielką oazą palm i krzewów malowanych głęboką czernią, dzięki którym obraz nabiera głębi. Dzięki zastosowanej technice gwaszu, kontrasty kolorystyczne są jeszcze bardziej wyraziste i pełne.

Zastosowana została również technika powietrzna, za której wynalazcę uważa się Leonarda da Vinci. Polega ona na stosowaniu różnej, coraz jaśniejszej, tonacji  barwnej dla obiektów oddalonych na kolejnych planach, co stwarza wrażenie istnienia faktycznej odległości w obrazie.

Gwasz to technika, w której farbę wodną miesza się z dodatkiem kredy lub ołowiowej albo cynkowej bieli. Stosowana jest w Europie od średniowiecza, a jej rozpowszechnienie nastąpiło w XVII i XVIII wieku. Technika gwaszu różni się od akwareli głównie tym, że obrazy malowane gwaszem mają pełne kolory, a nie prześwitujące jak w akwareli. Malowanie gwaszem jest najczęściej stosowane do wykonywania szkiców dla obrazów olejnych oraz do wykonywania ilustracji do książek, choć są też malarze wyspecjalizowani w gwaszu, stosujący z powodzeniem tę technikę do malowania pełnoprawnych obrazów.