Ciężka, monumentalna lampa stołowa z rzeźbionym korpusem ze śladami polichromii. Lampka stylem nawiazuje do francuskich palacow.  Z elementami historyzującymi i dużą ilością ornamentyki okresu klasycyzmu i rokoka.

Korpus w formie masywnego wazonu – kwiatonu. Drewno rzeźbione w ornamenty akantu i elementy stylu Ludwika Filipa, bielone z przecierkami, a następnie złocone w sposób przypominający spatynowane zabytki.

Stylowa lampa rzeźbiona  w masywie drewna, co wymagało zastosowania szlachetnego materiału oraz pracy snycerskiej. Prosty abażur z surówki płóciennej. Wyjątkowa lampa  o reprezentacyjnej stylowej formie i znaczącym rozmiarze.

Rokoko jest to nurt stylowy, występujący w sztuce XVIII wieku, związany przede wszystkim z dworskim życiem we Francji. Charakteryzował się dekoracyjnością, ale też lekkością form. Ulubionymi motywami był kwiaty i listki, które z czasem przekształciły się w ornament rocaille.

Lampka ma bogatą, rokokową formę. Trzon ma kształt  podobny do ozdobnego pucharu, złożony z wielu, nałożonych na siebie elementów ustawionych na dwustopniowym cokole. Główną część korpusu zdobi ornament małżowiny. Boki flankują dwa wygięte uchwyty ze stylizowanego akantu, który pojawia się też na niższej partii trzonu i w zwieńczeniu.

Ornament akantowy świeciły triumfy od czasów antycznych. Był wykorzystywany przede wszystkim w architekturze – jako część kapitela korynckiego, później wszedł do repertuaru sztuk użytkowych. Chętnie stosowano go w okresie baroku, gdzie służył jako dekoracja wyposażenia wnętrz świeckich i kościelnych. Najbardziej bogata forma akantu nazywana płomienistą pojawiła się w pierwszej połowie XVIII wieku. Ornament akantowy jest najstarszym i najpopularniejszym motywem występującym w sztuce.

W niektórych partiach zachowały się pozostałości złotej i barwnej polichromii.