Obraz barkowy przedstawiający mężczyznę i kobietę w plenerze w otoczeniu puttów. Sposób malowania, kolorystka oraz tematyka są bliskie mistrzom weneckiego renesansu i baroku – Giorgione i Tycjana.

 

Tematyka obrazu jest zagadkowa – co znów nasuwa skojarzenia z wspomnianymi artystami, których dzieła do dziś nie zostały zinterpretowane (Tycjana – Miłość sacrum i miłość profanum, Giorgione – Burza). W centrum kompozycji znajdują się kobieta i mężczyzna. Ona patrzy na niego, lewą rękę trzyma na jego ramieniu, prawą w jego dłoni. On odwzajemnia spojrzenie, lewą rękę kierując jednak w kierunku porzuconej pod stopami zbroi. Obraz wyraźnie dzieli się na dwie części – lewą zajmuje kobieta, której towarzyszą baraszkujące putta, prawą zaś mężczyzna, za którym pojawia się mnich i świątynia. Są to wieloznaczne symbole, które można różnorodnie interpretować. Mogą się odnosić do koncepcji – znanej już z ww. obrazu Tycjana – miłości sacrum i profanum, w której putta symbolizują miłość cielesną, a zbroja, mnich i świątynia odnoszą się do wierności i „świętej miłości małżeńskiej”. Może to być również inna scena alegoryczna.

 

Kolorystyka obrazu jest ciepła, dość ciemna, oscyluje wokół brązów i czerwieni, przełamanych akcentami błękitów.

 

Technika malarska jest ekspresyjna, plamy barwne są lekko rozmazane, w niektórych partiach rozmazane – szkicowe.

 

Obraz oprawiony w późniejszą ramę o wyraźnej, zmierzwionej fakturze, wykończonej złoceniem.

 

Obraz ma wyraźne ubytki.

Miłość sacrum i miłość profanum. Obraz barokowy. Olej na płótnie

9 900,00 PLN
Wysyłka kurierem 19,00 PLN
Odbiór w salonie 0,00 PLN
Miasto Kraków