Barwny wizerunek Matki Boskiej Różańcowej. Ikoniczne przedstawienie w centrum spowite kwiatową ramą, wyznaczającą miniaturowe sceny  odpowiadającej tajemnicą różańca.  Artysta posłużył się znanym teamem ikonograficznym. Pełne uroku sceny ukazane schematycznie. Ciepła kolorystyka oparta na żółciach i brązach przełamanych błękitem i czerwienią.

Charakterystycznie ukazana sylwetka Marii z dzieciątkiem na rękach. Święta w czerwonej sukni, okryta niebieskim, płaszczem. Głowę spowija świetlista aureola i korona. Pod stopami wąż. Mały Jezus w rękach trzyma różaniec. Gładkie tło w odcieniach żółci. Kwiatowa girlanda złożona z zielonych gałązek i pełnych kwiatów róży, dekoracyjnie oplata wszystkie sceny. Grafika oprawiona w czarną ramę ze złotym slipem.

 Narracja rozpoczyna się w górnej części od sceny Zwiastowania Najświętszej Marii Panny i idzie w stronę przeciwną do wskazówek zegara poprzez scenę: nawiedzenia świętej Elżbiety, narodzin Pana Jezusa, ofiarowania w świątyni  i odnalezienia Pana Jezusa w Świątyni. Dalej tajemnice bolesne: modlitwa Pana Jezusa w ogrójcu, biczowanie, cierniem ukoronowanie, droga krzyżowa i śmierć na krzyżu. Następnie sceny z tajemnic chwalebnych: zmartwychwstanie, wniebowstąpienie, zesłanie Ducha Świętego, wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny i ustanowienie Marii Królową Nieba i Ziemi. 

Na przedstawieniu można zauważyć brak tajemnic światła z uwagi na tak, że różaniec złożony z trzech tajemnic został zatwierdzony przez Piusa V  w XVI wieku a tajemnice światła wprowadził  św. Jan Paweł II w 2002 roku.