Obraz w kształcie prostokąta poziomego, wykonany w technice oleju na płótnie. Tematem przedstawienia jest pejzaż, łączący w sobie charakterystykę pejzażu morskiego i architektonicznego, będący widokiem na miasteczko nadmorskie. Plan pierwszy został zajęty przez wodę i znajdujące się na niej (w prawym dolnym rogu) łodzie rybackie. Stopniowo, w miarę oddalania się w głąb kompozycji, przedstawienie rozciąga się – pojawiają się zabudowania oraz umieszczony na ostatnim planie, daleki brzeg morski. Widoczna także samotna łódka z białym żaglem, płynąca w stronę miasta.

Cechy stylowe obrazu wskazują bardzo mocno na okres międzywojenny jako najprawdopodobniejszy czas jego wykonania – jest tu bardzo silna geometryzacja przestrzeni, sugerująca inspirację malarstwem Pronaszki czy Cybisa (bardzo jednak „uspokojonym” i poddanym naturalizacji). W obrazie widoczne jest także rozwiązywanie kładzenia plam barwnych poprzez kompozycję, składającą się z dziesiątków płaszczyzn, złożonych ze sobą dowolnie i dowolnie cieniowanych. To sprawia, że odbieramy formę obrazu (widzimy bowiem nadmorskie miasteczko), ale nie jesteśmy w stanie nazwać tego widoku realistycznym – malarz świadomie zaburzył w pewien sposób relację między rzeczywistością, a swoją własną, artystyczną wizją artystyczną. Wydaje się, że świadomym zabiegiem miało być także zupełne pozbawienie kompozycji sylwetek ludzki, każące skupić się odbiorcy na „czystych” formach geometrycznych.