Pejzaż autorstwa wybitnego polskiego malarza, Zygmunta Króla. Jest to krajobraz, przedstawiający równinny widok z kilkoma zabudowaniami. Na pierwszym planie ustawione teatralnie, po obu skrajnych stronach, drzewa. Gama barwna dość jednolita, ograniczona do ugrów, ochr, lokalnych zieleni i zbrudzonych bieli.Prezentowany obraz zalicza się do dzieł powstałych pod wpływem awangardowych nurtów dominujących w sztuce międzywojennej Polski (choć mógł powstać później). Zwraca szczególną uwagę bardzo liryczne potraktowanie jednostajnego pejzażu i uczynienie z całego przedstawienia niemal teatralnej inscenizacji.

Zygmunt Król kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera, a następnie przebywał w Paryżu na stypendium. Skończył także historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był współzałożycielem Towarzystwa Polskich Artystów Grafików oraz grupy Zwornik. Grupa ta, której działalność przerwał wybuch wojny, działała w latach 1929 – 1939. „Zwornikowcy” zgadzali się, że malarstwo opierać się ma głównie na konstrukcji kolorem, mniej linią i kompozycją, poza tym jednak (oraz tematyką, w której dominowały sceny małomiasteczkowe, martwe natury i portrety) nie narzucali sobie nawzajem żadnego wspólnego, wymaganego powszechnie stylu. Po wojnie Zygmunt Król prowadził na reaktywowanej Akademii Sztuk Pięknych pracownię, gdzie uczył się min. Andrzej Wróblewski.