Wyjątkowy portret mężczyzny w charakterystycznym, XIX-wiecznym stroju. Jest to przedstawienie mężczyzny w średnim wieku, pochodzące z pierwszej połowy XIX wieku. Mężczyzna został przedstawiony od pasa w górę, w lekkim skręcie trzy czwarte w lewo, z twarzą skierowaną na wprost patrzącego. Ręce oparte na biodrach, z niewidocznymi dłońmi.

Portret anonimowego mężczyzny powstał najpewniej w pierwszych dekadach XIX wieku, krótko po okresie napoleońskim. Świadczy o tym najlepiej krój oraz detal noszonej przez niego kamizelki, będącej pochodną stylu a la Hussarde. Brandenburskie zapięcie przedstawionego na obrazie redingotu, jako element husarskiego stroju, weszło w modę powszechną wprost z mundurów armii napoleońskiej i cieszyło się olbrzymim powodzeniem zarówno w strojach męskich jak i damskich.

Sam detal mundurów żołnierzy lekkiej jazdy był wyrazem unifikacyjnych dążeń Bonapartego, przejawiających się min. w chęci stworzenia jednej armii, w której służyć miały różne narodowości. Od egipskich konnych, zwanych mamelukami, moda przejęła natomiast kształt rękawa z kilkoma bufami, który również wszedł do powszechnego użytku.

Prezentowany obraz może być zaliczony do panującego w czasie jego powstania nurtu Biedermeier. „Styl” ten, mający w Wielkiej Brytanii odpowiednik Stylu Regencji, we Francji Empiru, a w Stanach Zjednoczonych Stylu Federalnego, jest niezwykle ciężko uchwytny i nie poddaje się łatwo definicji. Najogólniejszą charakterystyką Biedermeieru będzie jego klasyfikacja jako odpowiedzi na potrzeby zamożnego mieszczaństwa pierwszej połowy XIX wieku, oczekującego przedmiotów (a więc nie tylko np. obrazów) utylitarnych, dobrze wykonanych i wygodnych. Biedermeier trwał w Środkowej Europie w latach 1818 – 1848.