Piękne przedstawienie kąpiących się kobiet, autorstwa znanego polskiego karykaturzysty. Autor sięgnął po motyw o bardzo długiej tradycji i przedstawił go na swój własny sposób, co zaowocowało wyjątkowym dziełem, pełnym beztroski i spokoju. Obraz Przedstawia scenę kąpieli trzech kobiet na łonie natury – dwie z nich ukazano jako siedzące po lewej stronie, trzecia znajduje się w pozycji półleżącej, odwrócona do widza tyłem.

Prezentowany obraz jest dziełem artysty, którego nazwisko nie bywa zazwyczaj łączone z malarstwem – Stefan Brzozowski był bowiem znany przede wszystkim jako świetny karykaturzysta. Urodzony w 1911 roku, studiował w SSP w Warszawie. Ukończył także Wydziały Malarstwa, Ceramiki i Grafiki na krakowskiej ASP. Jako karykaturzysta debiutował we Wróblach na Dachu w 1938 roku. Współpracował z pismami: Szpilki, Dziennik Polski, Echo Krakowa, Przekrój, Gazeta Krakowska, Film, Świat i Życie Literackie. Obrazy olejne Brzozowskiego pozostają raczej nieznane w stosunku do jego rysunków. Brzozowski w swojej pracy malarskiej często dawał wyraz erudycji i znajomości motywów artystycznych – także w prezentowanym dziele sięga po temat łączony z największymi nazwiskami sztuki.

Temat kąpiących się kobiet był postrzegany od czasów nowożytnych jako pogranicze aktu, mitologii i sceny biblijnej (Zuzanna i starcy). Sięgali poń Rubens czy Boucher. Największy rozkwit tego motywu obserwujemy jednak na przełomie XIX i XX wieku, kiedy to całe pokolenie malarzy impresjonistów i postimpresjonistów (a potem także kubistów) maluje sceny kąpieli kobiet. „Wielkie kąpiące się” Renoire’a bywają postrzegane na przykład jako chwilowe odejście tegoż od stanowiska impresjonizmu na rzecz klasycyzmu, łączonego raczej z malarstwem Ingresa. Z drugiej strony temat ten zaczyna być włączany w kompozycje najróżniejszych artystów, reprezentujących najróżniejsze nurty w sztuce – Seurata (pointylizm), Picassa (kubizm, doskonały przykład to Panny z Avignon) czy Cezanne’a (postimpresjonizm).

W prezentowanym płótnie Brzozowski sięga po ten, wydawałoby się przepracowany już motyw i odświeża go znacznie. Jego „Kąpiące się” zdają nawiązywać się właśnie do wielu dzieł Renoire’a, noszących podobny tytuł i ukazujących podobne sceny – zarówno gama barwna, lekko żółtawa, jak i beztroski, niczym nie zmącony nastrój, zdają się świadomie nawiązywać do jednego z największych malarzy francuskich XIX wieku.