Klasyka ruralnego malarstwa pejzażowego.

Meritum obrazu jest krajobraz wiejski w swej wczesnoletniej, czarownej odsłonie. Na pierwszym planie od razu rzucają się młode, zazielenione jeszcze, pędy zbóż. Na planach kolejnych żółci się już pole, a w oddali wspinają się szczyty górskie widoczne dzięki doskonale ujętej perspektywie powietrznej. Pejzaż namalowany został farbą olejną na tekturze, a budowany jest przede wszystkim miękką plamą barwną o barwach delikatnie pastelowych.

Dobrze uchwycony klimat spokojnego letniego dnia, budowany przez odpowiednio dobraną kolorystykę – subtelne pomarańcze, delikatne zielenie i błękity, przywodzi patrzącemu na myśl spokój i pozamiejską sielankę. Obraz stanowi klasykę wiejskiego krajobrazu i wspaniale oddaje jego urodę. 

Na uwagę zasługuje klimat obrazu budowany za pomocą perspektywy powietrznej. Jest ona uważana za wynalazek Leonarda da Vinci. Polega na manipulowaniu plamą barwną oraz perspektywą w taki sposób, żeby elementy znajdujące się coraz dalej od planu głównego, przybierały coraz bardziej rozmyte, niewyraźne kształty o coraz jaśniejszej gamie kolorystycznej, co sprawia wrażenie trójwymiarowości i faktycznego oddalenia kolejnych planów obrazu.

Obraz sygnowany w lewym dolnym rogu.