Portret dziewczyny w chuście, przypisywany Stanisławowi Górskiemu. Wykonany w technice suchego pastelu.

Obraz przedstawia popiersie młodej dziewczyny – góralki, w stroju ludowym. Głowę okrywa tradycyjna, kolorowa chusta, tkana z wełny. Chusta opada na serdak, obramiony futerkiem, którego fragment widać u dołu obrazu. Dziewczyna została sportretowana na tle pejzażu – gór oraz chałup góralskich. Obraz wpisuje się w nurt dzieł o tematyce ludowej – popularnym zwłaszcza w okresie Młodej Polski. Wyraźne są nawiązania do twórczości Teodora Axentowicza.

Technika pastelu pozwoliła artyście na wydobycie bogactwa barw oraz malarskości.

Oryginalna jest kompozycja obrazu – bardzo bliski kadr pozwalający na skupienie na samej twarzy modelki.

Tematyka, technika oraz kompozycja są typowe dla twórczości Stanisława Górskiego i pozwalają na dość pewną atrybucję dzieła.

Stanisław Górski – absolwent Krakowskiej ASP. W latach 1910-1914 studiował w pracowni Józefa Pankiewicza, zaś w latach 1916-1917 u Teodora Axentowicza. Do najbardziej charakterystycznych i rozpoznawalnych prac tego artysty należą studia portretowane górali i góralek wykonywane pastelami. Jedno z takich studiów góralki znajduje sie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Podobnie jak Axentowicz, Górski malował również tzw. główki, czyli portrety pięknych arystokratek.