Rzeźba przedstawiająca scenę ukrzyżowania Jezusa na Golgocie. Centrum kompozycji stanowi dużych rozmiarów krucyfiks, u stóp którego stoją dwie postaci – Matka Boska i św. Jan.

Pomiędzy postaciami czaszka ułożona na skrzyżowanych kościach stanowi symboliczne przedstawienie czaszki Adamia, pierwszego człowieka, który według źródeł apokryficznych miał być pochowany pod Golgotą. Przedstawienie czaszki w sensie metaforycznym odsyła również do miejsca męski i śmierci Chrystusa – wzgórza nieopodal Jerozolimy, nazywanego Golgotą co w języku greckim oznacza “czaszka”.  

Podstawa w formie kamienistego szczytu góry.

Rzeźba wykonana w drewnie, złocona na całej powierzchni techniką pulmentową czyli na tzw. bolus.

Ta technika złocenia polega na przyklejaniu płatków złota do powierzchni pokrytej warstwą gruntu oraz bolusu czyli glinki o czekoladowo – czerwonawym zabarwieniu. Ten wyjątkowy rodzaj glinki tworzy kleistą i tłustą powierzchnię, do której z łatwością przylegają płatki złota. Następnie powierzchnia ta jest dokładnie polerowana agatem, aż do uzyskania pięknego połysku. Technikę pulmentową stosowano już od wczesnego średniowiecza, nie tylko do złocenia rzeźb ale i obrazów, miniatur, ram oraz wnętrz.

Kosztowna technika złocenia, znaczny rozmiar rzeźby, oraz ilość złota wykorzystanego do pokrycia powierzchni sprawiają, że jest to wyjątkowej urody dzieło sztuki zdobniczej.