Fiolka farmaceutyczna wykonana ze szkła barwionego w masie na kolor brunatny. Walcowany korpus zwężający się w górnej partii, zamykany korkiem. Butelka posiada etykietę w formie białej tarczy obwiedzionej niebieskim konturem, namalowaną farbami emaliowymi. Na etykiecie nazwa substancji przechowywanej w fiolce, zapisana skrótowo: CALC. GLYCERIN. PHOSPH.

Szklane naczynia były używane w farmacji od wieków, zarówno do przechowywania różnych specyfików, jak i w pracach laboratoryjnych. Początkowo naczynia wytwarzano ręcznie, przybierały różne formy oraz kolory. Dopiero w XIX wieku a dokładniej w 1839 roku lwowski aptekarz Teodor Torosiewicz dowiódł, że do celów aptecznych najlepiej nadaje się szkło brunatne, które od tego czasu zdominowało rynek apteczny.