Figurka przedstawia oryginalny i trudny do odczytania temat: amorka wspartego o fragment klasycystycznej kolumny, unoszącego gęś tak jakby chciał ją podarować drugiej postaci. Amorek daje się łatwo rozpoznać po skrzydłach, oraz kołczanie pełnym strzał, zawieszonym na kolumnie. Przekazywana przez niego gęś jest oskubana – prawdopodobnie jest darem, który ma coś symbolizować. Wraz z nieznaną postacią, amorek tworzył zapewne scenę alegoryczną. Jako element większej kompozycji, był przeznaczony do dekoracji stołów podczas wystawnych przyjęć, lub na co dzień zdobił jedno z pomieszczeń zamożnej rezydencji.

Na szczególną uwagę w figurce zasługuje znakomicie wykonana ozdobna kolumna z rytmicznym pozałacanym kanelowaniem, oraz mistrzowskie operowanie kolorem. Malarz figurki potrafił doskonale waloryzować natężenie barwy: od mocno nasyconego kobaltu na szacie amorka, po subtelne, wręcz ledwo dostrzegalne rumieńce na policzkach i cieniowanie skóry na brzuchu. Kręcone włosy amorka są podkreślanie przez osobno malowane linie tworzące wizualnie wibrującą strukturę. Podobnie na głowie kaczki, oddano efekt cieniowania upierzenia, co niewątpliwie nie było łatwe do zachowania w procesach wypalania i szkliwienia, gdy kolory na porcelanie często ulegają zmianie.

Na podstawie figurki widoczna sygnatura manufaktury porcelany w Miśni: dwa skrzyżowane miecze, malowane na niebiesko, podszkliwnie, oraz wycisk (numer seryjny).

Manufaktura w Miśni jest historyczną kolebką porcelanowych wyrobów, a zarazem najbardziej prestiżowym miejscem produkcji porcelany na świecie. Jest to marka najwyższej półki, ceniona przez muzea i prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. To właśnie od porcelany wynalezionej w Miśni w 1708 roku przez alchemika poszukującego receptury na wytwarzanie złota, Johanna Friedricha Böttgera, oraz E. W. von Tschirnhausa, porcelanę europejską zaczęto powszechnie nazywać „białym złotem”.  Porcelanowe figurki z miśnieńskiego warsztatu często klasą artystyczną przewyższają dzieła rzeźbiarskie.