Dużych rozmiarów moździerz wykonany z żeliwa. Bardzo ciężki.
 
Naczynie o głębokim i wąskim korpusie służy do rozdrabniania, ucierania i rozbijania twardych produktów np. soli. Pistel (tłuczek) z dwoma końcami rozszerzanymi.

Moździerze od starożytności używane były przez medyków do przygotowywania środków leczniczych. Z czasem zielarstwo stało się domeną zakonników, a później aptekarzy. Zanim moździerze pojawiły się w gospodarstwach domowych w aptekach świadczono usługi kruszenia twardych substancji np. cukru czy soli. Moździerze przez stulecia uważane były za atrybut aptekarzy, często dodawane były do wiana córek aptekarzy, co świadczyło o ich zamożności.

Moździerze wykonywano z różnych materiałów – drewna, kamienia, brązu, żeliwa, mosiądzu, czy spiżu. Ponieważ materiał wykonania moździerza często nie był obojętny dla przygotowywanych w nim substancji w dawnych aptekach posiadano kilka różnych moździerzy. Niektóre substancje wchodziły w reakcję z metalami co skutkowało m. in. zmianą koloru. Średniowieczni alchemicy tłumaczyli takie zmiany ogromną mocą, która wg ich przekonań tkwiła w moździerzu.