Pamiątkowa akwarela autorstwa znanego krakowskiego malarza – Wincentego Wodzinowskiego. Obraz wykonany w technice akwareli, naniesionej na wyrysowane tuszem kontury. Praca przedstawia dwóch mężczyzn, różniących się między sobą dość istotnie wzrostem, co daje humorystyczny efekt. Niska postać po lewej stronie jest ubrana w znoszone, zniszczone rzeczy. Z kieszeni marynarki wystają jej pędzle. Na szyi ma za to zawieszony czerwony krzyż orderowy (Polonia Restituta). Jest to autoportret artysty, który wykonał akwarelę – Wincentego Wodzinowskiego. Malarz przedstawił siebie w momencie odbierania od wysokiego mężczyzny z ciemnymi wąsami (jest to redaktor naczelny krakowskiego dziennika „Czas”), talerza z jajkami wielkanocnymi.

Prezentowany obraz jest zapewne pamiątką Świąt Wielkiej Nocy, która została podarowana przez malarza przedstawionemu na niej szefowi „Czasu”. Gazeta, ukazująca się od 1848 do 1939 roku, była jednym z najbardziej opiniotwórczych dzienników w Polsce na przełomie wieków.

Nazwisko autora ponownie nabiera wartości rynkowej w kontekście uroków polskiej wsi i folkloru, m.in. poprzez ekranizację powieści “Chłopi”. Scenki rodzajowe o charakterze humorystycznym, ale też osobistym sa bardzo rzadkie w stosunku do dzieł malarskich, które pojawiaja sie w antykwaroiatach i  domach aukcyjnych. Mają charakter osobisty, pokazujący przenikanie się świata artystycznego z krakowskimi klimatami towarzyskimi. 

Wincenty Wodzinowski (ur.1866 w Igołomii pod Krakowem) to jeden z bardziej znanych malarzy krakowskich. Swoją edukację artystyczną rozpoczął  w Warszawie, u Wojciecha Gersona (1880-1881). Następnie, po powrocie na południe Polski, wstąpił do Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował pod kierunkiem Jana Matejki. W latach 1890-1892 uzupełniał wiedzę w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W 1892 roku wrócił do Krakowa i poza działalnością artystyczną, zajmował się pedagogiką – uczył na Wyższych Kursach dla Kobiet w Krakowie, w okresie, kiedy dostęp na Akademię był otwarty tylko dla mężczyzn. W swojej twórczości Wodzinowski wybierał tematy pejzażowe, rzadziej portrety. Zdecydowanie dominują zaś u niego sceny rodzajowe, koncentrujące się często na życiu małopolskiej wsi. W tych płótnach artysta daje się poznać jako fenomenalny impresjonista, wyczulony na kolor. Niektóre z jego prac mogą być śmiało zrównane poziomem artystycznym z dziełami Fałata czy (szczególnie) Chełmońskiego.



Istnieje pendant do prezentowanego dzieła, z analogiczną sceną pomiędzy tymi samymi postaciami.

W prawym, dolnym rogu życzenia świąteczne oraz sygnatura artysty.