Obraz przedstawiający scenę z udziałem trzech osób we wnętrzu kościelnym. Rzeczywistość została tutaj mocno przestylizowana, niejako „przepuszczona” przez umysł artysty i oddana na nowo, w formach nawiązujących do malarstwa postimpresjonistycznego. Wśród uczestników sceny można wyróżnić dwie kobiety i mężczyznę – kobiety są ubrane w długie suknie, złączone u góry z welonami, nałożonymi na głowy. Skrajnia z prawej, w czerwonej sukni, trzyma w ręce krzyż. Wszystkie postaci kierują się w naszą prawą stronę. Scena rozgrywa się we wnętrzu kościoła, o czym świadczą rząd wysokich arkad oraz widoczne na ścianie, ledwo zarysowane obrazy.

Prezentowany obraz jest dość zagadkowym dziełem, wskazującym jednak, zarówno pod względem tematyki jak i warsztatu, na erudycyjnego artystę. Niezidentyfikowana scena jest najprawdopodobniej ilustracją do legendy bądź wąsko znanej historii – jest mało prawdopodobne aby mogła to być scena ewangeliczna bądź apokryficzna.

Warsztatowo, obraz można porównać do nurtu postimpresjonistycznego malarstwa polskiego okresu zarówno międzywojennego, jak i powojennego – chodzi o takich artystów jak Jan Marcin Szancer czy (szczególnie) Antoni Uniechowski. Świat rzeczywisty został tu przez artystę poddany bardzo daleko idącej stylizacji, powodującej trudności już na samym początku analizy preikonograficznej dzieła. Na pierwszy rzut oka trudno bowiem jednoznacznie określić cokolwiek w dziele i wziąć to za niepodważalny pewnik. Niewątpliwie jednak obraz stanowi bardzo ciekawe dzieło i zapewne wyszedł spod ręki dojrzałego artysty. Warto w obrazie zwrócić także uwagę na jego kolorystykę – przyciemnioną, jednostajną, co pozwala na łatwe „wyciągnięcie” jaśniejszych kształtów z mroku.

Wymiary: 58 cm x 49 cm