Dzieje żydowskie są nieodłącznym elementem historii Polski a także Krakowa. Dziś obiekty określane mianem judaika pochodzące sprzed II Wojny Światowej są reliktami bogatej kulturowo wspólnoty żydowskiej, które niosą w sobie pewien rodzaj magii i aurę tajemniczość. Chanukija to trakcyjny rodzaj świecznika chanukowego w postaci lampki z ośmioma pojemniczkami na oliwę. Dodatkowym,  a dziś niezachowanym elementem lampki był szames, czyli maleńkie naczynko umieszczone na jej szczycie. Chanukija wykorzystywana jest podczas tradycyjnego żydowskiego święta Chanuka,  które upamiętnia odzyskanie i odnowienie Świątyni Jerozolimskiej. Według tradycji hebrajskiej, po poświęceniu świątyni czysta, rytualna oliwa paliła się przez osiem dni.

 

Pamiątką tego wydarzenia jest Chanuka, czyli Święto Świateł, podczas którego przez osiem dni, codziennie odpala się kolejne światło.  Mosiężna lampka składa się z rynienki podzielonej na osiem pojemniczków oraz ozdobnej  ścianki w formie lwa wpisanego w koronę, kroczącego na wstędze z inskrypcją w języku hebrajskim. W symbolice hebrajskiej lew ma bardzo ważne znaczenie i ma związek z biblijnym proroctwem skierowanym przez Izraela do swego syna Judy: „Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew czai się, gotuje do skoku, do lwicy podobny – któż się ośmieli go drażnić?”

Na szczycie korony brak szamesu.

Chanukija – lampka chanukowa na oliwę lub świece. Mosiądz lany. I poł. XX wieku.

Niedostępny